Siyahlar arasında yok oluşum başladı karanlık öykümde… Sonumu hiç düşünmedim yaşadığım anı hissederken… Sonra fark ettiler qözlermden akan yaşları.. insanLar vardı etrafımda; ßakıp qeciordu hepsi.. ßenim duwarLArım wardı, resimLerm wardı.. dnlerken aqladıqım ; aqlarken uyuyp kaldıqım sarkılarım vardı.. Ama siyahtı hepsi.. karanlıktı.. Sona uzanan Ellerini qördüm.. o yüzlerce insanın oluştrduqu Sersem kütLenn içinden sıyrılıp aqladıqımı fark eden DuyquLarını hissettim.. Sende üzqündn en az ßenim kadar kanamıştın.. Ellerni tutmak istedm cok uzaktaydı tutamadım ama biliyordm yanmdaydın.. Sadce düşündm o qece ne resimlerm ne duwarlarm ne sarkılarm yardım etti uyumama.. düşünrken fark ettm ßeynimin söz qecirip hükmedemediqi karısıklıqın sebebi kalbimin içindeki atışlarn titreyişiydi.. Ellerini ver ßana.. yardım et!! Yardım et ßanaa… ßırakma beni CesetLern arasında.. nolur Ellerni wer ßana.. Susma..! Susma cewap wer ßana..!!!
Konu: N'oLuR éLLérini véR baNa...( 
C.tesi Şub. 21, 2009 6:29 pm
