ağladığımı kimse bilmiyor anne....
onlar beni güçlü biliyor
onlar beni en zor anlarımda bile ayakta dimdik biliyor
ben aslında gülerek geçirdiğim hergünün akşamı evde ağlarken
onlar benim içimin yandığını yüreğimin yandığını bilmiyor
sen yinede ağladığımı kimsye söyleme anne...
onlar beni kral gibi biliyor
onlar beni kızdımmı dünyayı yakacak kadar güçlü bir kadın diye biliyor
ben aslında onun gözlerine bile bakmaya kıyamezken
benim bir erkek UĞURuna öleceğimi tahmin bile etmiyorlar
sen yinede ağladığımı kimseye söyleme anne...
onlar beni ağlamaz biliyor
üzüldümmü bulunduğum şehri bulutlarla kaplar diye bliyorlar
ben aslında odama kapanıp ağlarken kaderime bir köşeye sinip
onlar beni bir aşkın bu kadar sarsamayacağını sanıyor
sen yinede ağladığımı kimseye söyleme anne...
onlar için ben en sağlam köprülerden daha sıkı bağlıyım hayata
ben aslında ölümle yaşam arasındaki ince çizgide
bir o yana bir bu yana savrulurken
onlar hala benim için hayatın bir hayal kırıklığı olduğunu bilmiyorlar
sen yinede ağladığımı kimseye söyleme anne...